Λοτεχνικά Βιβλία

Η συγγραφέας, αποτελώντας γέννημα θρέμμα του μικρασιατικού ελληνισμού, όπως έλεγε σε παλιότερη συνέντευξή της στο «Ρ», «το να αποδυθώ στην περιπέτεια του γραψίματος, δεν το θεωρούσα ανάδειξη του συγγραφέα. Το θεωρούσα χρέος στην Ιωνία, την πατρίδα μου. Δε διάλεξα τα γεγονότα. Με διαλέξανε. Τα 'ζησα, με τσουρουφλίσαμε, κάηκα μέσα σ' αυτά, κακά τα ψέματα. Αν δεν έχεις βιώματα, όσο ταλέντο κι αν διαθέτεις, όση φαντασία, δε βγαίνουν γνήσια πράγματα χωρίς συνεργασία με τη ζωή». Οι εμπειρίες από την μικρασιατική καταστροφή και την προσφυγιά αποτυπώνεται γλαφυρά στο μυθιστόρημα ‘Οι νεκροί περιμένουν’.

Ένα ξεχωριστό βιβλίο της αμερικάνικης εργατικής λογοτεχνίας που αποτυπώνει την πάλη των εργατών σε μια βιομηχανική περιοχή των ΗΠΑ. Οι ήρωες του είναι άνθρωποι με ιδανικά, πρωτοπόροι εργάτες και κομμουνιστές. Είναι ήρωες πραγματικοί, ζωντανοί, με αδυναμίες που έχουν το βλέμμα τους όμως στραμμένο στην πάλη για την αλλαγή της κοινωνίας.

Διάβασε αναλυτικά εδώ

Ο Θεοτόκης εκφράζει στο έργο του μεκαθαρότητα την ταξική κι οικονομική βάση των κοινωνικών σχέσεων και φαινομένων της ελληνικής ζωής, με την παρουσία μάλιστα της εργατικής τάξης στο εξελισσόμενο βιομηχανικό περιβάλλον… Συνθέτει με επιτυχία έναν πίνακα της κοινωνίας των αρχών του 20^ου αιώνα.

Διάβασε αναλυτικά εδώ

Κατοχή! Ένα τρένο, με ένα πολύτιμο για τον τόπο φορτίο,

φεύγει με προορισμό το Γ΄ Ράιχ. Οι ΕΑΜίτες μαθαίνουν για την αποστολή. Δύο άνθρωποι συγκρούονται: ο κατακτητής κι ο αντιστασιακός. Ο ένας προσπαθεί να σταματήσει το τρένο. Ο άλλος να το προωθήσει. Ο χρόνος που διαθέτουν, είναι περιορισμένος: Δέκα ώρες...

Διάβασε αναλυτικά εδώ

Το Στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, το Χαϊδάρι –όπως έμεινε στη συνείδηση του λαού μας– δεν ήταν για τους ναζί κατακτητές στην περίοδο της Κατοχής απλά μια φυλακή ομήρων· ούτε ένα μέρος από το οποίο οι φασίστες απλά σταχυολογούσαν ανθρώπους για να τους οδηγήσουν στην εκτέλεση. Ήταν –όπως πολύ σωστά ισχυρίζεται και ο ίδιος ο Θέμος Κορνάρος στη συγκλονιστική αφήγησή του– μια λυσσασμένη μάχη για το ποιος θα κερδίσει την ψυχή του κατάδικου, την ψυχή του λαού…

Διάβασε αναλυτικα εδώ

Η ζωή και οι εμπειρίες ενός νεαρού ζευγαριού και των παιδιών τους, που φεύγουν από την Τρίπολη για να εγκατασταθούν σ’ έναν «πρότυπο» οικισμό μεταλλείων. Στη νουβέλα αυτή η Πίτσα Σωτηράκου φωτίζει μια σύγχρονη νεοελληνική τραγωδία. Αντλεί το υλικό της από πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις, έτσι όπως τα έζησε η ίδια σα γιατρός στη Λάρυμνα ή της αφηγήθηκαν γυναίκες της περιοχής. Το έργο κορυφώνεται με τη μεγάλη απεργία της ΛΑΡΚΟ το 1977 και τον αντίκτυπό της πάνω στο ζευγάρι. Αποκτά όμως ευρύτερο ενδιαφέρον και διαστάσεις, καθώς αντανακλά τις ταξικές αντιθέσεις και συγκρούσεις στην ελληνική κοινωνία.

Διάβασε αναλυτικά εδώ

Ο συγγραφέας ασχολείται με τη ζωή στην στη Νέα Υόρκη, των αρχών του 20ού αιώνα. Από τη μια μεριά, το προλεταριάτο που η ζωή του είναι περιορισμένη λόγω της ανέχειας, με μόνο αλατοπίπερο τα διάφορα εξαιρετικά περιστατικά που διακόπτουν την καθημερινή ρουτίνα του. Από την άλλη, οι ανερχόμενοι αστοί, οι παρακμάζοντες φεουδάρχες του Νότου, οι πρώην μαύροι σκλάβοι και νυν απόκληροι, η χρυσή εποχή της καπιταλιστικής ανάπτυξης των ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα. Μια χώρα και μια μεγαλούπολη αποτυπώνεται με ακρίβεια και με καταλυτικό χιούμορ από την πένα ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς της αμερικανικής λογοτεχνίας.

Διαβάστε αναλυτικά εδώ

Ο Εμίλ Ζολά, αν και προβάλλει μέσα από το έργο του πλήθος χαρακτήρων κι επεισοδίων, επιλέγει ν’ αναδείξει ως πρωταγωνιστή το συνδετικό κρίκο όλων αυτών, που δεν είναι άλλος από Το Χρήμα. Το Χρήμα που κινείται και κινεί τα νήματα στο Χρηματιστήριο, στις ανθρώπινες σχέσεις, στη νόμιμη και παράνομη τοκογλυφία, στον έρωτα και στις «άσωτες» συνήθειες, στα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ο ρόλος του στην ανθρώπινη κοινωνία καταξιώνεται και παράλληλα καταδικάζεται ως υπαίτιος της διαφθοράς και των εγκλημάτων που το ίδιο προκαλεί. Διεφθαρμένοι εκδότες και διευθυντές εφημερίδων, πολιτικοί, τοκογλύφοι και φιλάνθρωποι διασταυρώνουν τα ξίφη τους στο αέναο κυνήγι της κερδοσκοπίας.

Διάβασε αναλυτικά εδώ

«...Και γι' αυτό ποτέ μη στείλεις να μάθεις για ποιον χτυπά η καμπάνα. Χτυπά για σένα». Αυτή ήταν η πεποίθηση του Χέμινγουεϊ, ότι δηλαδή κανένας δεν μπορεί να μένει αμέτοχος σε ότι συμβαίνει γύρω του, αλλά είναι υποχρεωμένος να πάρει θέση, να παλεύει για το δίκιο του. Το μυθιστόρημα είναι βασισμένο στις εμπειρίες του συγγραφέα από τον Ισπανικό Εμφύλιο (1936-39). Περιγράφει τέσσερις μέρες από τη ζωή του κεντρικού ήρωα, Ρόμπερτ Τζόρνταν, ενός Αμερικανού που έχει σταλεί με την ιδιότητα του δυναμιτιστή, για να ανατινάξει μια στρατηγικής σημασίας γέφυρα.

Μόλις κάποιος παραπατούσε, έβαζε τους άλλους να τον σύρουνε στα συρματοπλέγματα του φράχτη. Εκεί ο Ες-Ες τον έχωνε ανάμεσα στο φράχτη και τον πυροβολούσε. Ύστερα έγραφε σ’ ένα μπλοκ: «Ο υπ’ αριθ. 137.566 κρατούμενος αποπειραθείς να δραπετεύσει εξετελέσθη επί τόπου». Αυτή τη σημείωση την κρατούσε για τη βραδινή αναφορά. Έγραφε, όμως, άλλη μια και την καρφίτσωνε πάνω στον σκοτωμένο: «Μόνο η πειθαρχία οδηγεί στην ελευθερία». (απόπασμα από το βιβλίο). Στο έργο ο συγγραφέας περιγράφει την κράτησή του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης των Ες-Ες στο Μάουτχάουζεν της Αυστρίας, από το 1943 μέχρι το τέλος του πολέμου, τον Μάη του 1945.

Το αξεπέραστο μυθιστόρημα στηρίχτηκε σε μια πραγματική δικαστική υπόθεση. Στο έργο ο Τολστόι εκφράζει ό,τι σκέφτεται για την Εκκλησία και την εξουσία της, με αποτέλεσμα η τελευταία να απαντήσει αφορίζοντάς τον. Ξεσκεπάσει τον κόσμο της εκμετάλλευσης και αναδεικνύει την βασανισμένη ζωή του απλού λαού.

Ο Ιλία Ερενμπουργκ δημιουργεί ένα επικό μυθιστόρημα που λίγα έχει να ζηλέψει από μια ιστοριογραφία. Πιάνοντας το νήμα από την Παρισινή Κομμούνα, εστιάζει στις συγκλονιστικές μέρες του 1934 και τα πικρά γεγονότα που ακολουθούν από τη σύσταση του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία έως και την πτώση του Παρισιού, δηλαδή την παράδοσή του στους ναζί από εκείνους που έξι χρόνια πριν αναδείχτηκαν στη Βουλή στο όνομα του έθνους. Χτίζοντας έναν έναν τους χαρακτήρες που αντιπροσωπεύουν τους πρωταγωνιστές εκείνης της ιστορικής στιγμής, δείχνει τις μεταβολές, τα όριά τους και προπάντων την άτεγκτη ταξική πραγματικότητα.

Διάβασε αναλυτικά α', β'

Ήταν Μάης του 1942 στη Σοβιετική Ένωση, όταν  ο επιλοχίας Βασκόφ του αντιαεροπορικού τάγματος αναλαμβάνει τη φρούρηση των εγκαταστάσεων ενός σιδηροδρομικού κόμβου. Στην υπηρεσία του μπαίνουν νεαρές μαχήτριες του τάγματος. Ανακαλύπτουν την ύπαρξη ομάδας Γερμανών σαμποτέρ στο δάσος δίπλα στον κόμβο, τους οποίους προσπαθούν –και τελικά πετυχαίνουν– να αναχαιτίσουν. Η ομάδα που θα αντιμετωπίσει τους 16 φασίστες αποτελείται από πέντε 19χρονα κορίτσια –με επικεφαλής τον Βασκόφ– τα οποία θα δώσουν τη ζωή τους για την πατρίδα τους...

Διάβασε αναλυτικά εδώ

"Είμαι νέος. Είμαι είκοσι χρονών. Μα από τη ζωή μονάχα την απελπισία έχω γνωρίσει, αυτή την αγωνία, το θάνατο και το πιο επιπόλαιο, το πιο παράλογο αλυσόδεμα της ζωής σε μια άβυσσο πόνου. Βλέπω να σπρώχνονται οι λαοί, να χτυπούν ο ένας τον άλλον και να σκοτώνονται δίχως να λένε τίποτα, δίχως να ξέρουν τίποτα, με τρέλα, πειθήνια κι αθώα".
Αυτή είναι η παρακαταθήκη του νεαρού στρατιώτη Πάουλ Μπόυμερ, που μαζί με μια παρέα συμμαθητών του βρέθηκε από τα θρανία στα χαρακώματα, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Το μυθιστόρημα "Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον" εκδόθηκε το 1929 και είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και πολυδιαβασμένα αντιπολεμικά λογοτεχνικά έργα. Μεταφράστηκε σε 45 γλώσσες και γυρίστηκε δύο φορές σε κινηματογραφική ταινία.