Παράσταση αφιερωμένη στα 100 χρόνια από την Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση
Του Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή από τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ στο 42ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»
Θεατρική απόδοση του ομώνυμου βιβλίου από την θεατρική ομάδα της ΚΝΕ στο 43ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ»
Του Μπ. Μπρεχτ από την θεατρική ομάδα της ΚΝΕ στο 45ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ»
Του Β. Μαγιακόφσκι από την θεατρική ομάδα της Οργάνωσης Χανίων της ΚΝ
Παράσταση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, από την θεατρική και μουσική ομάδα της ΟΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ, σε εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ
Εκδήλωση της ΚΟΑ για τη συμβολή του ΚΚΕ στην πάλη για την απελευθέρωση της γυναίκας από κάθε κοινωνική ανισότητα.
Παράσταση σε εκδήλωση του ΚΚΕ από το συγκρότημα της ΚΝΕ και ομάδα νέων ηθοποιών και χορευτών
«Ο Βυσσινόκηπος» είναι το κύκνειο θεατρικό άσμα του Α. Τσέχοφ και αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα έργα της παγκόσμιας θεατρικής σκηνής. Γράφτηκε το 1903 και ο Τσέχοφ το ήθελε κωμωδία, αλλά τελικά σκηνοθετήθηκε ως δράμα. Τα πρόσωπα του έργου είναι κωμικά και ταυτόχρονα τραγικά. Το έργο απεικονίζει τη διαρκή φθορά της καθημερινής ζωής στη Ρωσία των αρχών του 20ού αιώνα, δίνοντας όμως μια νότα ελπίδας για το μέλλον. Σ’ ένα απόσπασμα αναφέρεται: «Να τη η ευτυχία, να τη, έρχεται, πλησιάζει όλο και πιο πολύ, ακούω τα βήματά της. Κι ύστερα, αν δεν τη βλέπουμε, αν δεν μπορούμε να την αναγνωρίσουμε, τι σημασία έχει; Άλλοι θα μπορέσουν να τη δουν»...
Αναμετάδοση από την παράσταση που ανέβηκε το 2013 από το ‘Θέατρο του Νέου Κόσμου'
Το πιο αυτοβιογραφικό έργο του Τσέχωφ, που περιστρέφεται γύρω από τον έρωτα και το θέατρο. Το νόημα της δημιουργίας, η ζωή των καλλιτεχνών, το νέο και το παλιό, το αμφίρροπο του έρωτα. Οι ήρωες γίνονται θεατές της ίδιας τους της ζωής, σαν άλλη προέκταση της πλατείας του θεάτρου. Μια παράξενη συνάντηση «έκπτωτων αγγέλων», των οποίων η καθημερινότητα καθορίζεται από το «φάλτσο» και την απελπισία.
Αναμετάδοση από «Το Θέατρο της Τετάρτης» ραδιοφωνική εκπομπή του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (E.I.P.)
Η άφιξη του καθηγητή Σερεμπριάκοφ με την κατά πολύ νεότερη γυναίκα του, Ελενα, στο υποστατικό τους στη ρωσική επαρχία, το οποίο συντηρούν ο Βάνιας και η ανιψιά του Σόνια, κόρη από τον πρώτο γάμο του καθηγητή με την αδερφή του Βάνια, γίνεται αιτία να αποκαλυφθούν καταπιεσμένα από χρόνια αισθήματα, όπως κρυμμένους πόθους, ανεκπλήρωτους έρωτες, ζωές που πέρασαν και ψυχές που μαράζωσαν μέσα στην πλήξη και την αδράνεια της ρωσικής επαρχίας... Ο Μαξίμ Γκόρκι είπε: «Για μένα ο "Θείος Βάνιας" είναι κάτι φοβερό, θεατρική τέχνη εντελώς καινούργια, ένα σφυρί με το οποίο χτυπάει τα άδεια κεφάλια του κοινού... Τρέμω από θαυμασμό για το ταλέντο σας και από φόβο για τους ανθρώπους, για την άχρωμη, μίζερη ζωή μας».
Αναμετάδοση από «Το Θέατρο της Κυριακής», εκπομπή της ΕΡΤ
Επίκαιρη όσο ποτέ ίσως, «Η Eβραία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, είναι ένα από τα εικοσιτέσσερα μονόπρακτα που ο συγγραφέας έγραψε εξόριστος από τη Γερμανία ανάμεσα στο 1935 και το 1939 με γενικό τίτλο «Τρόμος και αθλιότητα του Γ’ Ράιχ». Η πρωταγωνίστρια, μεγαλοαστή εβραϊκής καταγωγής παντρεμένη με ένα διευθυντή κλινικής, συνηθισμένη σε μια άνετη ζωή, αποφασίζει μια νύχτα να φύγει ξαφνικά. Τηλεφωνεί σε φίλους και γνωστούς, δηλώνοντας πως φεύγει για διακοπές στο Άμστερνταμ. Ο άντρας της αμήχανος δεν την εμποδίζει να φύγει, δεν την παρακαλά να μείνει... Η «Εβραία» του Μπρεχτ αποτελεί μία εύστοχη κοινωνικοπολιτική διαλεκτική διαδικασία αφύπνισης του θεατή.
Αναμετάδοση από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 από το Θίασο Λαμπέτη
Η τραγωδία αφορά μία βασιλοκτονία και τα επακόλουθά της. το έργο έχει προσελκύσει μερικούς από τους σημαντικότερους ηθοποιούς για τους ρόλους του Μάκβεθ και της Λαίδης Μάκβεθ, έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στην όπερα, σε κόμικς κ.α.
Ο Αγγλος δραματουργός Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1564 - 1616), ποιητής και ηθοποιός επίσης, θεωρείται, μετά τους αρχαίους Ελληνες τραγικούς, ως μέγιστος του παγκόσμιου θεάτρου... Κανένας δραματικός ποιητής δεν αγαπήθηκε, αναλύθηκε, κρίθηκε, ερμηνεύτηκε όσο ο Σαίξπηρ. Τα μεγάλα του έργα αποτελούν πολυεδρική πεμπτουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, των ανθρώπινων αντιφάσεων, της αγωνίας και της ανθρώπινης μοίρας, πέρα από τόπους και καιρούς. Η γλώσσα του έχει ρυθμό, μουσικότητα και μελωδικότητα, και ταυτόχρονα ένα χείμαρρο εικόνων, όπου η φαντασία, η σοφία, η χάρη, το χιούμορ, η ειρωνεία, η φαιδρότητα, ο πόνος και η γλύκα ενώνονται.
Αναμετάδοση από την παράσταση που ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο
Ο «Οιδίπους τύραννος» του Σοφοκλή ανήκει στο Θηβαϊκό Κύκλο. Σύμφωνα με τις πηγές, διδάχθηκε για πρώτη φορά το 428 π.Χ., την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου και του λοιμού που είχε αποδεκατίσει το λαό της Αθήνας. Τα ανάκτορα της Θήβας έχουν γεμίσει από ικέτες που ζητούν από τον βασιλιά Οιδίποδα να βοηθήσει το λαό. Ο λοιμός, που αποδεκατίζει την πόλη, έχει ανησυχήσει και τον ίδιο το βασιλιά, που έχει ζητήσει χρησμό από το μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός του Απόλλωνα προβλέπει πως η πόλη θα σωθεί μόλις βρεθεί ο υπαίτιος για το θάνατο του βασιλιά Λάιου και αποβληθεί από την πόλη. Ο Οιδίποδας ξεκινά την έρευνα, που όσο πιο βαθιά πηγαίνει, τόσο πιο κοντά τον φέρνει στην αλήθεια.
Αναμετάδοση από την παράσταση που ανέβηκε το 1974 από το Εθνικό Θέατρο
Στην κορυφή του Καυκάσου, ο Ήφαιστος και οι συνοδοί του στήνουν έναν ψηλό στύλο, όπου δένουν τον τιμωρημένο Προμηθέα. Μόνοι του συμπαραστάτες οι άνθρωποι που νίκησαν το φόβο τους.
Ο μύθος είναι ένας παντοτινός λαϊκός θρύλος που ισχύει ακόμα και στις μέρες μας. Όσο οι προκαταλήψεις απέναντι στην Ελευθερία του ατόμου ισχύουν, όσο η ανθρώπινη σκέψη ποδηγετείται από θρησκείες και εξουσίες, όσο υπάρχει εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, ο Προμηθέας θα παραμένει δεσμώτης κάπου στη Γη, μέσα στις μεγαλουπόλεις. Περιμένει ακόμη να τον ελευθερώσουμε...
Ηχητικό ντοκουμέντο της πρόβας από την παράσταση που ανέβηκε το 1974 στην Επίδαυρο
Ένα από τα λιγότερο γνωστά, αλλά μαζί και το περισσότερο επίκαιρο έργο του Μπέρτλοτ Μπρεχτ. Άρχισε να το γράφει το 1929, με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης στις ΗΠΑ. Ο Μπρεχτ πλάθει ως «Αγία Ιωάννα», μια νεαρή, έρημη, αθώα, αφελή, θρήσκα, άνεργη εργάτρια, μέλος της χριστιανικής οργάνωσης «Μαύρα Ψάθινα Καπέλα», που αμισθί - με μόνη «ανταμοιβή» μια γωνιά για ύπνο στο κτίριο των «Μαύρων Ψάθινων Καπέλων», προσπαθεί να προσηλυτίσει τους άνεργους, άστεγους, πεινασμένους, εξαθλιωμένους εργάτες στην περιοχή των σφαγείων του Σικάγου.
Λυπάται, πονά τους εργάτες. Δεν ξέρει το αίτιο και αιτιατό των μαζικών απολύσεων. Θέλοντας να μάθει την αλήθεια, καταφέρνει προσεγγίζει τον ισχυρότερο των εκμεταλλευτών, τον μεγαλέμπορο κρέατος, Μάουλερ…
Αναμετάδοση από την εκπομπή ‘Θεατρική βραδιά’ της ΕΡΤ
Από μικρά παιδιά, ο Λεονάρντο, η νύφη και ο γαμπρός είναι ένα αδιάσπαστο τρίο. Με το που πλησιάζει η ώρα του γάμου, αναβιώνει αυτό που υπήρχε πάντα ανάμεσα στη νύφη και τον Λεονάρντο, κάτι πολύ πιο βαθύ από φιλία. Η ένταση ανάμεσά τους μοιάζει αόρατο νήμα που δεν εξηγείται αλλά ούτε σπάει. Τα ποιητικά στοιχεία του Λόρκα παίρνουν ζωή: το φεγγάρι, τα κρύσταλλα, το αίμα και ο θάνατος.
Αναμετάδοση από την εκπομπή ‘Θέατρο της Δευτέρας’, ΕΡΤ