Με την αλήθεια της ανατροπής, κόντρα στον ρεαλισμό της υποταγής

που στα ωραιότερα χρόνια της ζωής τους ζουν μέσα στο άγχος και το τρέξιμο.

• Στους χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες που δεν μπορούν να ξέρουν αν τους αρέσει η λογοτεχνία, η ποίηση, η ρομποτική, η μουσική κ.λπ., γιατί μέσα στο διαρκές τρέξιμο από το σχολείο στο φροντιστήριο -για όσους μπορούν να πληρώσουν- μαθαίνουν να «παπαγαλίζουν» ή να «φιλτράρουν» τα SOS για τις εξετάσεις.

• Στους χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες που θέλουν να μάθουν για την τεχνητή νοημοσύνη και την ψηφιοποίηση, αλλά το μόνο «τεχνικό» που βλέπουν -αν είναι τυχεροί- είναι ηλεκτρονικοί υπολογιστές προηγούμενων δεκαετιών.

• Στους χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες, που «μαυρίζει» η καρδιά τους αντικρίζοντας τα σχολεία τους να είναι φτιαγμένα ή ανακαινισμένα -στην καλύτερη περίπτωση- τις δεκαετίες του 1980 και του 1990.

• Στους χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες που θέλουν να γνωρίσουν άλλες χώρες και τις ομορφιές της Ελλάδας και το μόνο που γνωρίζουν είναι το πάρκο της γειτονιάς τους και το προαύλιο του σχολείου τους.

• Στους χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες που θέλουν το δίκιο να μην είναι ένα όνειρο, αλλά αγωνίζονται να το κάνουν πράξη!

 

που αντί να μπορούν χωρίς περιορισμούς να απολαύσουν ό,τι πιο όμορφο και χρήσιμο μπορεί να τους προσφέρει το «ταξίδι» στη γνώση και την κοινωνική συναναστροφή, ζουν με την ανασφάλεια ότι δε μαθαίνουν ολοκληρωμένα το επιστημονικό αντικείμενο που επέλεξαν, με την απειλή της ετεροαπασχόλησης και της ανεργίας.

• Στους χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες που θέλουν να σπουδάσουν στη σχολή που επιθυμούν χωρίς να δαπανούν τον κατώτατο μισθό για το νοίκι ή να μένουν σε δωμάτια εστιών που θυμίζουν μπρονξ.

• Στους χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες που θέλουν να έχουν πρόσβαση σε επιστημονικά συγγράμματα και έργα που θα τους βοηθούν να εξερευνήσουν τον πλούτο της ανθρώπινης σκέψης και όχι να παίρνουν βιβλία και σημειώσεις 1 μήνα πριν την εξεταστική.

• Στους χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες που θέλουν στη διάρκεια των φοιτητικών τους χρόνων να συζητούν, να αλληλεπιδρούν και να αναζητούν την αλήθεια, κόντρα στον σκοταδισμό, την παραχάραξη και τον σάπιο ατομισμό του συστήματος.

• Στους χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες που θέλουν μετά τις θυσίες που έχουν κάνει μαζί με τις οικογένειές τους να ξέρουν πού θα δουλέψουν και όχι να υπολογίζουν ξανά αν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε ένα κυνήγι πανάκριβων πιστοποιήσεων με «ατομική» τους ευθύνη.

 

που αντί να αναπτύσσουν ανεμπόδιστα τη δημιουργικότητα της συλλογικής τους δουλειάς, είναι «σκλαβωμένοι» στην εντατικοποίηση, τους χαμηλούς μισθούς και τα ανύπαρκτα δικαιώματα.

• Σε όλους και όλες που αγωνιούν για το ότι οι χώροι δουλειάς έχουν μετατραπεί σε ρώσικη ρουλέτα για την ανθρώπινη ζωή.

• Σε όλους και όλες που εκτός από τους αλγόριθμους, τις γλώσσες προγραμματισμού και τους κώδικες έχουν μάθει και τη «γλώσσα» του burn out.

• Σε όλους και όλες που το σώμα και η ψυχή τους ξέρουν τι σημαίνουν τα «θαύματα» της ελληνικής οικονομίας, που κάθε χρόνο μαθαίνουν ότι είναι μια «οικογένεια» με τη μεγάλη εργοδοσία και κάθε χρόνο δεν ξέρουν πώς να ζήσουν τη δική τους...

 

Τα τόσα «παράλογα» και φρικτά που συμβαίνουν, δεν είναι «σημάδι» πως μπορεί να υπάρξει κάποια «καλύτερη» διαχείριση, αλλά απόδειξη του πόσο γερασμένος και αντιδραστικός έχει γίνει ο καπιταλισμός.

 

Γιατί, ενώ πλέον όλοι, παλιές και νέες κυβερνήσεις, πίνουν νερό στο όνομα της «πράσινης» ανάπτυξης και της «αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής», το περιβάλλον συνεχίζει να καταστρέφεται, ο λαός να πληρώνει πανάκριβα «πράσινα» χαράτσια και ολόκληρες περιοχές της χώρας «πνίγονται» από τον καρκίνο των χωματερών και της ρυπογόνου καύσης;

Γιατί, ενώ πλέον όλοι έχουν γίνει «επαναστάτες» της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, παρουσιάζουν ως φυσικό φαινόμενο την αδυναμία να προστατεύεται η ζωή και η περιουσία του λαού από τις φυσικές καταστροφές;

Γιατί, ενώ όλοι είναι φιλειρηνιστές, σε όλο τον κόσμο πληθαίνουν οι ξεριζωμένοι, τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων;

Γιατί, ενώ πλέον όλοι έχουν γίνει «υπέρμαχοι» της καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών, τα βάσανα για τις γυναίκες και τις νέες κοπέλες μεγαλώνουν;

Καλούμε τη νέα γενιά, που είναι οργισμένη με έναν κόσμο που σαπίζει ολοένα και περισσότερο, να αναζητήσει την αιτία στην ίδια τη λειτουργία του συστήματος και τη διέξοδο έξω από τα όριά του.

 

Έξω από τα όρια του συστήματος δεν υπάρχουν όρια για τα όνειρά μας!

 

Οι χιλιάδες νέοι και νέες που λένε πως «κάτι πρέπει να γίνει» χρειάζεται να προβληματιστούν για τα εξής:

Πότε υπήρξαν έστω και «μικρές ανάσες» ανακούφισης από τα τόσα προβλήματα που ζούμε; Όταν κυριάρχησε το «δεν αλλάζει τίποτα» ή όταν η οργή μας, η αγανάκτησή μας μετατράπηκαν σε δύναμη, σε μαχητικό αγώνα για τα αυτονόητα δικαιώματά μας;

Πότε άντλησαν δύναμη πως τα πράγματα πρέπει και μπορούν «να γίνουν αλλιώς»; Όταν πίστεψαν σε «σωτήρες» ή όταν ο λαός έδειξε ότι μόνο αυτός μπορεί να σώσει τον λαό;

Πότε φάνηκε να σπάει ο αυταρχισμός και η ασυδοσία του κράτους και των καπιταλιστών; Όταν τα κόμματα του συστήματος καλούσαν σε «συνεννόηση και κοινωνική συνοχή» ή όταν αφετηρία έγινε η υπεράσπιση του δίκιου του λαού;

«Ανέφικτο» δεν είναι να βαδίσεις στον δρόμο της ανατροπής, το να «εξανθρωπιστεί» ο καπιταλισμός είναι!

 

Θέλει το ΚΚΕ να κυβερνήσει;

Το ΚΚΕ παλεύει με όλες του τις δυνάμεις να προκύψει μία κυβέρνηση που δεν θα έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες, μία κυβέρνηση που δεν θα είναι μία από τα ίδια, που δεν θα πρέπει να διαχειριστεί την εκμετάλλευση και την αδικία.

Η πεποίθηση του ΚΚΕ ότι μπορεί να προκύψει μία άλλου τύπου διακυβέρνηση, όπου το ΚΚΕ όχι μόνο θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά ρίχνει όλες του τις δυνάμεις και την καθημερινή του δράση για να προκύψει μία τέτοια, πηγάζει από τη βαθιά εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και την αστείρευτη δύναμη του λαού να επιβάλει τη δική του εξουσία. μία εξουσία που δεν θα «βολεύεται» σε μία εναλλαγή κυβερνήσεων-οργάνων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των καναλαρχών και των κερδών τους, αλλά θα είναι κυβέρνηση μιας εξουσίας που θα βάζει στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, θα κάνει κοινωνική ιδιοκτησία τα μέσα παραγωγής, δηλαδή θα απαλλάξει τη γη, τα λιμάνια, τις παραγωγικές μονάδες, τις υποδομές, τις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες κ.λπ. από την ιδιοκτησία μιας χούφτας κηφήνων κάνοντάς τα κοινωνική ιδιοκτησία, σε έναν ριζικά άλλο δρόμο ανάπτυξης από αυτόν που υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις στο πλαίσιο αυτού του συστήματος της αδικίας και των ανισοτήτων, του καπιταλισμού.

Σε αυτή τη μάχη, για αυτού του τύπου τη διακυβέρνηση, που είναι και η μοναδική που μπορεί να σπάσει τα δεσμά της εκμετάλλευσης, το ΚΚΕ είναι στην πρώτη γραμμή και θα συνεχίσει να είναι, αντιπαλεύοντας, διεκδικώντας και αποσπώντας κατακτήσεις από τις αστικές κυβερνήσεις, μέχρι ο λαός να κάνει το αποφασιστικό βήμα, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής, του σοσιαλισμού.

 

Μπορεί μια «προοδευτική» κυβέρνηση, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, να καλυτερέψει τις ζωές μας;

Το κουρελιασμένο επιχείρημα για προοδευτικές κυβερνήσεις δεν είναι ούτε νέο και πολύ περισσότερο δεν είναι προοδευτικό. Από τις δεκαετίες του 1980, του 1990 και του 2000, το ΠΑΣΟΚ μιλούσε για «προοδευτικές δυνάμεις», προκειμένου να εγκλωβίζει τον λαό, για να διαφοροποιείται δήθεν από τη ΝΔ, μέχρι που έφτασε να συγκυβερνά μαζί της. Ακόμα και το 2009, στελέχη του ΠΑΣΟΚ (τότε), μετέπειτα της κυβέρνησης μητσοτάκη, όπως ο πρώην υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ., μ. Χρυσοχοΐδης, καλούσαν το ΚΚΕ σε «προοδευτικό μέτωπο» ενάντια στη «δεξιά»… Η συνέχεια γνωστή: Κρίση, μνημόνια, περιστολή δικαιωμάτων κ.ο.κ. Σήμερα, το «αφήγημα» αυτό επαναφέρει -για πολλοστή φορά- ο ΣΥΡΙΖΑ, που βεβαίως δεν δίστασε να συγκυβερνήσει με ένα ακροδεξιό κόμμα, έχει ψηφίσει πάνω από τα μισά νομοσχέδια της ΝΔ, στήριξε το νέο υπερμνημόνιο της ΕΕ, συμπλέει με τα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κ.λπ.

Πλέον, ο λαός και η νέα γενιά έχουν πλούσια πείρα για να διακρίνουν τους τίτλους από το περιεχόμενο. Γιατί δεν είναι «πρόοδος» τα μνημόνια και τα αντεργατικά - αντιεκπαιδευτικά μέτρα, το να παίρνονται πίσω δικαιώματα δεκαετιών και η ανυπαρξία δημόσιων συστημάτων Υγείας και Παιδείας. Δεν είναι «πρόοδος» τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και να μετατρέπεται η Ελλάδα σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο πολέμων και επεμβάσεων, ούτε να προσδοκάς προοδευτικές αλλαγές υπερασπίζοντας την ΕΕ και τις αντιδραστικές κατευθύνσεις της.

Βαρύτατο χρέος μας και ιστορική ευθύνη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι ο πόθος του λαού και της νέας γενιάς για καλύτερες μέρες να μην εγκλωβιστεί στην ασφυκτική προσαρμογή στο «λίγο», στο δήθεν «μικρότερο κακό», που συνεχώς απογοητεύει και τελικά δίνει ανάσες και ισχυροποιεί το σύστημα της εκμετάλλευσης. Απάντηση είναι η ενίσχυση του πόλου της μαχητικότητας, της αξιοπιστίας και της ανατροπής, η ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, για να δυναμώνει ο αγώνας ενάντια στην πολιτική που «κοστολογεί» την ανθρώπινη ζωή, ο αγώνας για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι το σύγχρονο, το νέο και το προοδευτικό για τον λαό και τη νεολαία. Αυτό μπορεί να βάλει εμπόδια, να φέρει νίκες, να δώσει ελπίδα, για να ανοίξει ο δρόμος της μοναδικής εναλλακτικής προοπτικής, του σοσιαλιασμού.

 

Μπορούμε έξω από το ΝΑΤΟ & την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι συμμαχίες που έχουν δημιουργηθεί από τους καπιταλιστές και τις αστικές τάξεις των χωρών τους, με μοναδικό σκοπό να υπηρετούν και να διευρύνουν τα συμφέροντά τους. Τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού όχι μόνο δεν ταυτίζονται με αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αλλά αντίθετα είναι σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.

Η εγκατάσταση νέων αμερικανοΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων, η επέκταση της βάσης της Σούδας, η μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε κέντρο προώθησης αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων προς την Ανατολική Ευρώπη, οι υπέρογκοι εξοπλισμοί για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ κ.λπ. μετατρέπουν τη χώρα, με τη στήριξη όλων των κομμάτων του συστήματος, σε θύτη άλλων λαών, εγκυμονώντας νέες επεμβάσεις, νέες αλλαγές συνόρων, νέα κύματα προσφύγων.

Η λογική που λέει ότι «το ΝΑΤΟ μας προστατεύει», λογική με την οποία μας ζαλίζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ κ.λπ. δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Είναι χαρακτηριστικό πως σήμερα, που τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία είναι στο ΝΑΤΟ, η τουρκική κυβέρνηση αμφισβητεί σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα με την ομπρέλα του ΝΑΤΟ.

Το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ είναι παράγοντες αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και εμπλοκής του λαού σε επικίνδυνες περιπέτειες. Δεν προστατεύουν τους λαούς, τους δολοφονούν!

Ταυτόχρονα, συνεχώς αποτυπώνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην επικίνδυνη, αντιδραστική πολιτική και τα αντιλαϊκά μέτρα που επιβλήθηκαν στους λαούς της Ευρώπης τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζονται μέχρι σήμερα με τα μνημόνια διαρκείας.

Αυτή η δυσαρέσκεια για να βρει ανταπόκριση και νόημα πρέπει να συνδεθεί με την πάλη για αποδέσμευση από τέτοιου είδους οργανισμούς. Η εργατική τάξη στη χώρα μας έχει ματώσει αρκετά για τα κέρδη των αφεντικών της. Αυτός ο πλούτος που παράγεται στη χώρα και τώρα καρπώνεται ληστρικά από τους καπιταλιστές είναι το εισιτήριο για να ζήσει ο λαός μας έξω από την ΕΕ. μόνο έτσι ο λαός θα καταφέρει να είναι αφεντικό στον τόπο του και να βάλει στο επίκεντρο τις δικές του ανάγκες, μακριά από τις ενώσεις των καπιταλιστών. μόνο σε ένα πλαίσιο που τα κλειδιά της οικονομίας θα ανήκουν στον λαό, οι διεθνείς και αμοιβαίες συμφωνίες που θα κάνει η χώρα θα είναι προς το συμφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας και θα μπορέσουν να αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες σε διάφορους τομείς που σήμερα θυσιάζονται μπροστά στο καπιταλιστικό κέρδος.

 

Δύναμη μάχης και πραγματικής ανατροπής: Αυτοί είμαστε!

Έλα μαζί μας! Δυνάμωσε την ΚΝΕ

 

Στον δρόμο της αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ.

Στην ανυποχώρητη πάλη και διεκδίκηση της ζωής που μας αξίζει, στην προοπτική για ένα μέλλον που δεν χωράει στα μέτρα τους, αλλά ικανοποιεί τα όνειρα της νέας γενιάς για μια καλύτερη ζωή.