Στις σημερινές συνθήκες της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων πολλαπλασιάζονται τα εμπόδια που συναντούν οι κοπέλες στην καθημερινή τους ζωή, που εκφράζονται και με την πολύμορφη βία σε βάρος τους.
Η νέα γυναίκα βιώνει την εργοδοτική βία, την ανασφάλεια και την εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς, την ανεργία, την κακοπληρωμένη εργασία. Με την τηλεργασία τσακίζεται η προσωπική, κοινωνική της ζωή. Η κυβέρνηση για να προστατέψει την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων συνθλίβει τα δικαιώματα των νέων, εντείνει την κρατική βία και καταστολή, τις διώξεις συνδικαλιστών, γυναικών και αντρών, κάνει τα στραβά μάτια στην εργοδοτική τρομοκρατία που ξεσαλώνει στους χώρους δουλειάς.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες που κλονίζουν κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής, που γενικεύεται ο φόβος, το άγχος για την υγεία και την “επόμενη μέρα” στις εργασιακές σχέσεις, στο εισόδημα των εργαζομένων αυξάνονται και τα φαινόμενα της σωματικής, λεκτικής, ψυχολογικής βίας σε βάρος των γυναικών. Ξεπροβάλλουν ακόμα πιο αποκρουστικά τα αντιδραστικά “δόντια” της σύγχρονης εκμεταλλευτικής κοινωνίας, ο ατομισμός, ο ανταγωνισμός, ο εγωιστικός τρόπος ζωής και σκέψης που “σκίζουν” ακόμα πιο βαθιά τις κοινωνικές σχέσεις, ιδιαίτερα τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, τις οικογενειακές σχέσεις.
Πάνω σε αυτό το έδαφος οξύνονται και οι καταδικαστέες και απαράδεκτες συμπεριφορές απέναντι στις γυναίκες, που φτάνουν μέχρι την ενδοοικογενειακή βία, τη σεξουαλική παρενόχληση, τον βιασμό, ακόμα και τις δολοφονίες γυναικών. Αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Είναι το αποτέλεσμα των κοινωνικών διακρίσεων και της καταπίεσης των γυναικών εργαζομένων, ανέργων, μικρών επαγγελματιών και αγροτισσών, φοιτητριών και μαθητριών στη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία.
Τουλάχιστον υποκριτική είναι η στάση των ΕΕ, ΝΑΤΟ, παλιών και νέων κυβερνήσεων στη χώρα μας, που δήθεν “ευαισθητοποιούνται” για την αντιμετώπιση της βίας σε βάρος των γυναικών. Έχουν τσακίσει κάθε κοινωνικό δικαίωμα των γυναικών στην εργασία, τη μόρφωση, την προστασία της μητρότητας, την ψυχαγωγία. Έχουν υποβαθμίσει και εμπορευματοποιήσει τις κρατικές υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας και τις ελάχιστες δομές στήριξης των κακοποιημένων γυναικών. Λογαριάζουν ως κόστος τα απαραίτητα μέτρα που απαιτούνται για την προστασία των γυναικών στη δουλειά, τη μητρότητα, την κοινωνική ζωή. Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι νέοι ποινικοί κώδικες των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ φτάνουν στο σημείο να ρίχνουν στα “μαλακά” τους εργοδότες που παρενοχλούν σεξουαλικά τις εργαζόμενες, ακόμα και τους μαστροπούς.
Ο συλλογικός αγώνας για τα σύγχρονα δικαιώματα των νέων στη μόρφωση, την υγεία, τη δουλειά, τη ζωή είναι η καλύτερη ασπίδα προστασίας απέναντι στα φαινόμενα της πολύμορφης βίας σε βάρος των γυναικών. Οι διεκδικήσεις για μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για κρατική χρηματοδότηση των συμβουλευτικών κέντρων και των ξενώνων κακοποιημένων γυναικών, για ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές από επιστημονικούς κρατικούς φορείς φωτίζουν τις προϋποθέσεις για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να αντιμετωπίσουν τη βία κάθε μορφής.
Οι δυνάμεις της ΚΝΕ πρωταγωνιστούμε καθημερινά σε αυτόν τον αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, μόρφωσης, γειτονιά, ανοίγουμε μέτωπο με κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με την πάλη μας σήμερα ανοίγουμε δρόμο για να ξεριζωθεί το αγκάθι της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που ματώνει τις πραγματικές, σύγχρονες δυνατότητες να ζήσουμε όλοι και όλες, όπως μας αξίζει στον 21ο αιώνα.